Aan tafel met Hans Somers

Wij hadden vandaag een interessante babbel met Hans Somers. Sinds het begin van dit seizoen is Hans trainer van de beloften bij KRC Genk. Hans is bezig aan zijn derde seizoen bij KRC. Resultaten zijn niet het allerbelangrijkste in de jeugdopleiding, maar met twee titels in twee seizoenen mogen we wel stellen dat hij het prima doet als trainer. Ook als speler was Hans Somers een echte winnaar. Hij werd met Lierse kampioen van België. Hij won ook de beker van België met datzelfde Lierse. In Turkije won Hans tweemaal de beker van Turkije, en in Nederland won hij de Johan Cruyff schaal. Een impressie van deze sympathieke en gedreven trainer.

DE MENS

Mijn gezin en ik wonen al heel wat jaren in de buurt van Tielt-Winge, vlakbij de E314. De verbinding met Genk is zeer gemakkelijk want ik moet maar 35 minuten rijden om op de club te zijn. Met vier kinderen, waarvan drie jongens en één meisje, hebben mijn vrouw en ik ook een redelijk uitgebreid gezin. Gelukkig zijn ze ook wel geïnteresseerd in voetbal, dat maakt het voor mij wel wat makkelijker.

Als jonge gast heb ik altijd in Rijmenam gewoond, dat is in de buurt van Mechelen. Ik heb eerst mijn humaniora afgewerkt en daarna vol ingezet op mijn voetbalcarrière. In totaal ben ik 15 jaar profvoetballer geweest. Op mijn 32e ben ik dan terug naar de hogeschool gegaan in Leuven. Ik deed er de leerkrachten-opleiding. Ik merkte wel dat de jongere gasten het apart vonden dat er ineens een ex-profvoetballer van 32 jaar in hun les zat. Ook de leerkrachten keken soms wel raar op want zij waren soms jonger dan mij.

Eigenlijk kan ik elke ex-voetballer hetzelfde aanraden. Na je carrière als voetballer is het echt fijn om bezig te kunnen zijn met iets, en zo een diploma nemen ze je ook niet meer af. Ik voelde persoonlijk wel dat ik wou inzetten op mijn carrière als trainer in het voetbal. De bagage die ik al leerkracht heb meegekregen, heb ik gelukkig ook kunnen meenemen in mijn carrière als trainer. Je steekt daar heel wat dingen van op.

DE VOETBALLER

Als 7-jarige jongen ben ik mijn carrière gestart bij Rijmenam, de club van het dorp waar ik woonde. Al redelijk snel heb ik toen de overstap mogen maken naar SK Lierse, dat op dat moment een gerenommeerde jeugdopleiding in België was.

Ik heb bij Lierse als jonge gast (17 jaar) al redelijk snel mogen proeven van het grote werk bij de A-kern. Mijn debuut heb ik gemaakt op mijn 18e, onder Erik Gerets. In het jaar dat Lierse kampioen van België werd ben ik enkele keren mogen invallen. In die periode hebben we toen ook de beker van België kunnen winnen, en dat in mijn eerste seizoen als basisspeler. Het waren spectaculaire en onvergetelijke jaren.

Op mijn 23e ben ik vertrokken naar Trabzonspor. De ontvangst daar was enorm, het is echt een club van het volk. Het was er heel hectisch, met vurige fans. Ik kijk daar met een heel goed gevoel op terug. We hebben er ook tweemaal de beker van Turkije gewonnen en later hebben we ons ook kunnen kwalificeren voor de Champions League. Een unieke ervaring!

Na de succesvolle jaren in Turkije heb ik dan de overstap gemaakt naar FC Utrecht, een subtopper in Nederland. Mijn eerste officiële wedstrijd bij Utrecht was tegen grote rivaal Ajax. Het was een wedstrijd voor de Johan Cruyf Schaal. Foeke Booy had mij binnengehaald, en hij geloofde erg in mijn kwaliteiten. We trokken met een bang hart naar Ajax, want was echt een sterk team destijds. Ik herinner me namen als Wesley Sneijder en Zlatan Ibrahimovic. Ook Wesley Sonck zat er in de selectie.

In feite was ik geblesseerd, maar de trainer selecteerde mij wel. Na 85 minuten stonden we 2-1 achter toen Foeke mij naar de bank riep.  Op vijf minuten tijd maakte ik de 2-2 en de 2-3. We slaagden erin de supercup mee naar Utrecht te nemen. De mensen in Utrecht hebben mij vanaf die dag echt zes jaar op handen gedragen. Mijn tijd in Utrecht was echt geweldig. Utrecht is een zeer familiale club met fijne supporters. Na mijn periode bij Utrecht heb ik nog enkele seizoenen in de lagere reeksen gespeeld in België.

DE TRAINER

Mijn carrière als trainer is letterlijk en figuurlijk gestart helemaal onderaan de ladder, bij de basis dus. Ik was actief bij enkele lokale clubs, en trainde er verschillende leeftijden. In 2017 heb ik de overstap gemaakt naar het amateurvoetbal. Samen met Jan Wuytens (als T2-speler) trokken wij naar Sporting Hasselt. In Hasselt was ik tot aan de winterstop T1, maar eerlijk gezegd was dat niet de allerbeste periode uit mijn carrière, zonder daar in detail over te willen uitweiden.

Na enkele weken van bezinning werden Jan en ik gecontacteerd door Koen Daerden. Die gesprekken voelden vanaf minuut 1 meteen juist aan. Wij zaten op dezelfde lijn qua visie en ambitie, er was meteen een klik. Ik ben meteen aan de slag mogen gaan als T1 bij de U18 in deze mooie club. Het was een zeer succesvol jaar, met de titel als kerst op de taart. Door de titel waren we ook zeker van deelname aan de Youth League, en dat voor de eerste keer in de geschiedenis van de club.

Het resultaat is niet het allerbelangrijkste bij de jeugd, maar bij de U18 schenken we wel een beetje extra aandacht aan het aspect ‘winnen’. De U18 en U21 zijn voorbereidende jaren op het grote werk bij de A-kern. Ook vorig seizoen zijn we weer kampioen van België geworden. We zijn vaak de jongste ploeg van de competitie, maar proberen wel erg aanvallend voetbal te brengen en dat elke wedstrijd opnieuw. In maart gaan we opnieuw aan de slag in de Youth League. Iets waar we hier allemaal naar uitkijken.

Werken bij KRC Genk is zeer aangenaam. Ik voel me hier prima. Er zijn hier zoveel professionele en fijne mensen actief. KRC Genk is een erg familiale club. Het is onze doelstelling om zoveel mogelijk jongens te laten doorgroeien naar het eerste elftal. Ik ben er van overtuigd dat er jongens zijn in mijn team die zeker kunnen doorgroeien naar het eerste elftal als ze elke dag keihard blijven werken. Natuurlijk moet de combinatie tussen het werk op het veld, en de omstandigheden ernaast wel optimaal zijn. We moeten hen daar zeker in begeleiden, en volgen dat nauw op. De jongens moeten beseffen dat het echte werk pas start vanaf het moment dat ze worden doorgeschoven naar de A-kern.

DE TOEKOMST

Sinds enkele maanden ben ik nu doorgeschoven als T1 bij de beloften. We hebben een zeer jonge ploeg en zijn gemiddeld 2-3 jaar jonger ten opzichte van onze tegenstanders. De resultaten zijn tot nu toe prima, en ook het veldspel gaat elke week beter. Onze jongens staan met 13 op 15 knap aan de leiding. Ik ben tevreden met de progressie die ze elke dag maken. De competitie ligt momenteel stil door corona, maar we werken op training elke dag hard om progressie te kunnen boeken. Onze beloften moeten dominant en herkenbaar voetbal spelen.

We hopen volgend seizoen mee betrokken te worden in het 1B-verhaal. Dit is een belangrijke stap om de stap naar 1A wat kleiner te maken. Sommige jongens kunnen we meteen doorsturen naar de A-kern, zoals Luca Oyen bijvoorbeeld. Andere jongens hebben soms eerst een uitleenbeurt nodig, zoals dat bij Leandro Trossard en Jelle Vossen het geval was. Indien onze beloften in 1B aantreden, kunnen de spelers op datzelfde niveau hun wedstrijden spelen maar zijn ze wel nog elke dag actief in onze club, en komen ze niet in een totaal andere situatie terecht. Voor het Belgisch voetbal zou dit echt een goede zaak zijn.

Wat betreft mijn eigen toekomst ben ik erg geduldig. Sedert enkele weken heb ik mijn PRO License diploma. Op termijn hoop ik hier ook wel te kunnen doorgroeien, want KRC Genk heeft dezelfde visie als ikzelf als trainer.
Ik denk dat we geleidelijk aan verder een bredere basis aan het ontwikkelen zijn in Genk. Alles gaat hier de goede richting uit en ik zie het perfect zitten om hier in de toekomst actief te blijven.

Dominique Vaes