13/12/2020

Aan tafel met Leandro Trossard!

Onze volgende gast ‘aan tafel’ kent wellicht iedereen. Hij speelde tot zijn 16e bij Bocholt VV en vertrok zeven jaar later als aanvoerder van het elftal met een landstitel op zak naar de Premier League. Wij hadden een interessante babbel met Leandro Trossard. De nog altijd even sympathieke flankspeler die al heel zijn leven supporter is van … KRC Genk!


Leandro, vertel eens. Het afgelegde parcours in je carrière is zeer bijzonder. Hoe komt dat je tot je 16e bij Bocholt hebt gespeeld?
Gho ja. In Bocholt speelde ik bij mijn kameraden, in een fijne ploeg. Eerlijk gezegd moet ik toegeven dat ik als jeugdspeler misschien eerder de speelvogel was. In mijn laatste twee seizoenen bij Bocholt heb ik goede stappen kunnen zetten. Ik werd er zelfs geselecteerd voor de nationale jeugdploeg van mijn leeftijdscategorie. Zoiets zie je niet zoveel, dat iemand van een derdeklasser een selectie kan afdwingen tussen allemaal jongens die actief zijn bij de elite-clubs. Tijdens die goede periode bij Bocholt kwamen KRC Genk en Standard aankloppen. Uiteraard was ik zeer gecharmeerd door de interesse van KRC Genk. Het was de club waar ik samen met mijn grootvader al mijn hele leven ging naar kijken. Ik moest dan ook echt niet lang nadenken om de overstap te maken naar Genk. 

Herinner je je nog iets van je beginperiode bij KRC?
Dat was echt wel een fijne periode. We speelden een prima seizoen en eindigden volgens mij op de tweede plaats. Ik werd er uitgespeeld in de spits. Het niveauverschil ten opzichte van de seizoenen bij Bocholt was wel zichtbaar. Alles ging iets sneller, de medespelers waren iets beter en de tegenstanders werden moeilijker. Ik heb echt wel een goed gevoel als ik terugdenk aan die tijd. We waren echt een vriendengroep die niet alleen samen voetbalden, maar we zaten ook samen op school en trokken zelfs in onze vrije tijd vaak met mekaar op. 

Je werd al redelijk snel doorgeschoven naar de beloften van KRC Genk. Had je dat verwacht?
Goede vraag. Uiteraard hoopte ik daar wel op toen ik naar KRC Genk trok. Eigenlijk heb ik niet zolang bij de beloften gespeeld. Na een half seizoen werd ik doorgeschoven naar de A-kern, waar Mario Been toen trainer was. Hij heeft mij laten debuteren op de laatste speeldag van de Play-Offs in AA Gent. Ondanks dat ik mocht debuteren, had ik in de winterstop van het seizoen daarna het gevoel dat het voor mij beter was om ervaring op te doen op uitleenbasis. KRC Genk vond toen al redelijk snel een akkoord met Lommel SK. In Noord-Limburg heb ik veel ervaring kunnen opdoen. Het liep daar ook meteen zeer vlot want in de eerste 12 wedstrijden kwam ik 7 keer tot scoren. 



De uitleenbeurten bij Lommel, Westerlo en OH Leuven hebben je een betere voetballer gemaakt. Hoe kijk je daarop terug?
Het klopt inderdaad dat dat voor mij als voetballer wel een goede zaak geweest is. Voor mij is het vooral belangrijk dat ik aan spelen toe kom en belangrijk kan zijn voor de ploeg. Ik heb er ook totaal geen spijt van dat ik gekozen heb voor die carrière-planning, integendeel zelfs.

De beste herinnering is misschien wel de periode onder Stijn Vreven bij Lommel. Met een beperkt budget en zeer veel Belgen in het team zijn we toen 2e geworden in 1B. Met Westerlo speelden we kampioen in tweede klasse wat ook echt wel een fijne ervaring was. Ik heb ook wel een degradatie meegemaakt, met OHL. Ook dat was leerrijk.Ik leerde er ook op een andere manier voetballen dan dat ik gewoon was.

Tegenwoordig hebben jonge voetballers vaak weinig geduld, en vinden ze van zichzelf dat ze meteen in het eerste elftal in 1A gezet moeten worden maar zo evident is dat allemaal niet. Op dat vlak kan ik elke talentvolle voetballer alleen maar aanraden om ervaring op te doen. Je zet misschien in theorie wel een stapje achteruit, maar als het goed meevalt kan je daarna terugkomen en zet je in één keer twee stappen vooruit. Het zou voor het Belgish voetbal goed zijn als de beloften-teams van de eersteklassers in 1B kunnen aantreden.

Wanneer had je het gevoel dat je klaar was voor een terugkeer naar KRC Genk?
Het is vooral belangrijk dat je als voetballer het gevoel hebt dat de trainer in je gelooft. Ik moet toegeven dat ik dat in het eerste half seizoen na mijn terugkeer naar KRC Genk een beetje mistte. Toen Albert Stuivenberg aan de winterstop trainer werd veranderde dat gevoel snel in positieve zin. Hij gaf me veel vertrouwen. Alles is op korte tijd toen de goede richting uitgegaan. In de Europa League hebben we toen een schitterend parcours afgelegd. Op een gegeven moment hadden we in de groep echt wel het gevoel dat we konden doorstoten naar de finale. We hebben het een beetje vergooid in de uitwedstrijd in Celta waar we iets te makkelijk de doelpunten weggaven, maar desondanks was die periode wel een sterke collectieve en individuele periode.  

Na een sterke terugronde, begon het volgende seizoen een beetje in mineur voor jou.
Klopt, ik had vaak last van vervelende blessures. Iedereen zal zich ook nog wel de bekerfinale tegen Standard herinneren. Vreselijk gevoel was dat om die wedstrijd op zo een manier in zo een omstandigheden te verliezen. Ondanks die tegenslag speelden we wel nog zeer sterke play-offs en dwongen we toch Europees voetbal af. We speelden echt aanvallend voetbal en daar voel ik me perfect in thuis.

Het seizoen 2018-2019 zal je wellicht nooit meer vergeten…
Inderdaad. Onwaarschijnlijk seizoen was dat. In de competitie liep alles zeer vlot, en ook in Europa toonden we ons. We hebben wel even een moeilijk moment gekend in de periode Pozuelo. We voelden als groep aan op dat moment dat hij liever wou vertrekken. Ikzelf en de groep hebben toen aan de club het signaal gegeven dat wij er echt in geloofden dat het perfect mogelijk was ook zonder Pozuelo de titel binnen te halen. De play-offs begonnen teleurstellend met een nederlaag op Antwerp maar daarna hebben we ons goed herpakt.

Jij kreeg ineens de kapiteinsband om je arm.
Dat was inderdaad een leuk gevoel. Ik was als kleine jongen supporter van KRC Genk en ineens kreeg ik de verantwoordelijkheid om de ploeg op sleeptouw te nemen. We hadden als groep maar één doelstelling en dat was kampioen van België worden. Na de zege op AA Gent, waar ik een belangrijk doelpunt scoorde, wist ik dat het de goede richting zou uitgaan. De nederlaag in Brugge heeft ons niet uit balans gebracht, integendeel. We wisten wat onze kwaliteiten waren en we kroonden ons uiteindelijk ook als verdiende kampioen. 

16 mei 2019. Die datum zal je nooit meer vergeten?
Neen, sowieso dat ik die datum nooit zal vergeten. De ontlading na het laatste fluitsignaal was ongelofelijk. Je kan dat moeilijk met woorden beschrijven. Na de verloren bekerfinale van het seizoen daarvoor wou ik absoluut door de grote poort vertrekken in KRC Genk. Die landstitel binnenhalen op het veld van Anderlecht, de recordkampioen, is echt iets wat ik zal blijven koesteren voor de rest van mijn leven.

Je dwong na dat topseizoen een knappe transfer af naar de Premier League. Ook een droom die uitkwam?
Ja, sowieso. De Premier League is misschien wel de sterkste competitie van de wereld. Je kan het je er echt niet permitteren om een wedstrijd aan 80% te spelen. Elke wedstrijd, als je nu speelt tegen de eerste of de laatste, wordt er afgewerkt op leven en dood. Het is een erg fysieke competitie maar ik vind wel dat ik mij daar goed heb aan aangepast. Ik hoop mij hier goed te blijven tonen zodat ik in de toekomst ook wat meer speelminuten kan krijgen bij de nationale ploeg. 

We hebben ook enkele vragen van supporters voor jou.

De eerste: heb je tips om profvoetballer te kunnen worden?

Elke jonge voetballer moet zich vooral amuseren. Je moet niet teveel gefocust zijn op ‘ik moet profvoetballer worden’ want dan ga je misschien teleurgesteld zijn als het niet lukt. Het is wel belangrijk om ook de vuile meters te leren maken. Zelf geef ik gerust toe dat ik als jeugdspeler soms de speelvogel was en het allemaal niet te serieus nam, maar als je ouder bent dan besef je wel dat het belangrijk is om tijdens de training gefocust te zijn. Je moet jezelf vooral geen druk opleggen. Talent komt sowieso bovendrijven, zeker als je hard werkt.

 

Wat is volgens jou de belangrijkste taak als kapitein?
Het is belangrijk dat je je ploeggenoten helpt, in goede maar ook in moeilijke momenten. Als iemand een slechte pass geeft of een grote kans mist dan moet je hem positief aanmoedigen. Coaching is uiteraard ook belangrijk. Je moet je medespelers het gevoel geven dat het wel goed komt, dat je samen ervoor zult zorgen dat elke doelstelling zal lukken.

Was het moeilijk om Genk te verlaten en keer je ooit nog terug?
Het was zeker moeilijk om Genk te verlaten. De club is mijn tweede thuis. Ik ken er alles vanbinnen en vanbuiten en had er ook een super gevoel maar na het binnenhalen van de titel na een goed seizoen had ik het gevoel dat het juiste moment was aangebroken. Toen ik de kans kreeg om naar de Premier League te trekken heb ik daar goed over nagedacht en heb ik dat goed besproken met mijn omgeving. Tot de dag van vandaag heb ik op geen enkel vlak spijt van die keuze. Als ik ooit nog terugkeer naar Genk? De dag dat ik terug naar België zal keren zal ik als eerste met KRC Genk praten. Als zij er op die dag ook voor openstaan om mij terug te halen, dan zal mijn voorkeur altijd uitgaan naar KRC. Het is de club van mijn hart. Maar eerst wil ik zeker nog vele jaren belangrijk zijn in het buitenland.  

Veel succes Leandro en bedankt voor je tijd!
Graag gedaan. Samen Genk, hè!

Dominique Vaes